 |
چـــاي؛ مفلوك‌ترين محصول كشاورزي از ديد چايكاران
 |
ایسنا-
عليرغم اينكه استان گيلان ظرفيت‌هاي فراواني در توليد و فرآوري چاي دارد؛ اگر همه ظرفيت‌هاي موجود در اين استان فعال شود، استان گيلان مي‌تواند علاوه بر تامين نياز كشور، چاي مورد نياز بسياري از كشورهاي همسايه را نيز تامين كند. اين محصول از ديد چايكاران، مفلوك‌ترين محصول كشاورزي است چراكه نه تنها در بازار داخلي تقاضا ندارد و اعتباري هم براي خريد تضميني آن تامين نمي‌شود بلكه پس از چند سال توليد، به دليل عدم مصرف و تاريخ گذشته شدن بايد كمپوست شود و جالب آنكه براي كود كردن اين محصول هم پولي نمي‌دهند...
به گزارش خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درحاليكه چندي پيش معاون اول رييس جمهوري در ديدار مجمع نمايندگان استان گيلان از نگاه ويژه دولت به اين استان خبر داده و گفته بود كه با توجه به اينكه بخش قابل توجهي از اقتصاد استان گيلان به برنج و چاي وابسته است، دولت تلاش مي‌كند در بازار اين دو محصول تحرك مثبت و رونق ايجاد كند؛ محصول چاي اندر خم يك كوچه مانده و چايكاران به دليل عدم پرداخت پول چاي خريداري شده براي امرار معاش خود با چالش مواجه هستند.
به دليل اينكه اعتبار خريد تضميني چاي به‌درستي تخمين زده نشده و اين اعتبار نسبت به سال گذشته كاهش داشته است، امسال سازمان چاي تنها 25 ميليارد تومان اعتبار براي خريد تضميني داشت كه اين مبلغ براي محصول تحويل گرفته شده تا پايان خردادماه جوابگو بوده و 25 ميليارد تومان ديگر هنوز باقي مانده كه اين سازمان به كشاورزان بدهكار است و به دنبال رايزني براي تامين اعتبار است.
از اوايل تيرماه چندين بار به كشاورزان وعده داده شده اين اعتبار به‌زودي، تا پايان هفته جاري و ماه جاري و ... پرداخت مي‌شود اما هيچ يك سرانجامي نداشته و كشاورزان از عدم پرداخت اين مطالبات با مشكل مواجه شده‌اند؛ كشاورزاني كه يكسال به اميد به ثمر رسيدن محصول خود زحمت كشيده و اكنون كه هنگام برداشت محصول شده است، مجبورند برگ سبز چاي را به قيمت پايين و بدون پرداخت بها بفروشند.
12 ميليارد تومان سهم كارخانه‌هاي چاي است كه بايد بابت تحويل برگ سبز بپردازند؛ البته اين اعتبار زماني پرداخت مي‌شود كه كارخانه‌ها بتوانند چاي خشك خود را بفروشند و 13 ميليارد تومان از مطالبات چايكاران نيز سهم دولت است كه بايد تامين اعتبار شود؛ حال كشاورز تا كي بايد منتظر باشد تا اين دو منبع اعتباري تامين شوند، خدا مي‌داند.
سالانه هفت هزار و 500 تن تا هشت هزار تن چاي در داخل كشور مصرف مي‌شود و مازاد آن در انبارها باقي مي‌ماند كه ميزان مصرف داخلي رشد چنداني نداشته است.
تنها 10 درصد از چاي توليدي معادل سه هزار تن تقاضا داشته و قابليت رقابت با چاي خارجي را دارد و به قيمت مناسب فروخته مي‌شود و از توليد امسال نيز سه هزار و 500 تن به كشورهاي عراق، تركيه، كنيا و CIS صادر شده كه قيمت صادرات از قيمت عرضه در بازار داخل ارزان‌تر بوده است.
از سوي ديگر بيش 190 هزار تن چاي سنواتي كشور به ارزش 380 ميليارد تومان از 15 سال گذشته در انبارها نگهداري شده كه به دليل نداشتن قابليت مصرف، طبق مصوبه دولت بايد كود شود اما براي كود‌شدن هم اعتبار و بودجه‌اي ندارد كه با شهرداري براي تامين هزينه كود شدن آن براي فضاي سبز رايزني‌هايي انجام شده اما هنوز از تامين اعتبار خبري نيست.
اين درحالي است كه براي تهيه يك كيلو چاي خشك پنج كيلوگرم برگ سبز مصرف مي‌شود اما چاي خشك كيلويي300 تومان خريده مي‌شود.
اين شرايط باعث مهاجرت جوانان از مناطق چايکاري به شهر‌ها و بالا رفتن ميانگين سني قريب به اتفاق چايکاران شده و عليرغم اعلام قيمت کار‌شناسي توسط سازمان چاي، قيمت برگ سبز همچنان پايين است و بدون افزايش مانده است. همچنين زمين‌هاي چايکاري توسط برخي شرکت‌ها و افراد سودجو خريداري مي‌شود و مناطق چايکاري در مجاورت شهر‌ها و توسعه شهري قرار گرفته كه همه اين عوامل دست به دست يكديگر داده تا قطعات زيادي از زمين‌هاي چايکاري رها شوند.
325 page views
|
|
|
|