 |
لیست طلایی انتاریو، مسئولیتها و مالیات بر درآمدها
 |
لیست طلایی انتاریو، مسئولیتها و مالیات بر درآمدها
آندره آ هوروات رهبر حزب نیودموکرات اونتاریو خواهان گذاشتن سقف (حداکثر نیم میلیون دلار در سال) برای برخی از روسای موسسات دولتی مانند بیمارستان ها می باشد.
سال گذشته بیش از 10 میلیارد دلار یا معادل 8 درصد بودجه 124 میلیارد دلاری انتاریو صرف پرداخت حقوق این دسته از کارکنان بخش عمومی گردیده است. اگر 25 هزار نفر پزشکان انتاریو (گرچه بخش خصوصی Self Employed محسوب می شوند ولی بیمه همگانی دولتی بخش عمده درآمد آنها را از بودجه عمومی پرداخت می کند) را هم در نظر بگیریم، 10 میلیارد دلار نیز در سال گذشته (تنها توسط بخش دولتی) در این زمینه هزینه شده است. این دو گروه که مجموعاً 16 درصد بودجه کل استان را به خود اختصاص می دهند، حدود 1.5 درصد جمعیت 7 میلیونی شاغل استان را تشکیل می دهند البته در فرصتی دیگر می باید از بخش خصوصی همطراز این بخش، تعداد و میزان درآمد آنها یاد کنیم که خود جای بررسی جداگانه ای دارد.
با نگاهی دقیق تر به این لیست می توان سؤالی در رابطه با نسبت درآمدها با میزان تخصص، کارایی و مسئولیت های چه در میان این گروه 1.5 درصدی (درونی) و چه در رابطه با سایر جمعیت شاغل (بیرونی) مطرح کرد:
آیا درآمدها منعکس کننده واقعی ارزشهای افزوده آنها هستند؟ در اینکه عمده کسانی که در این گروه 1.5 درصدی قرار دارند با تلاش و اثبات توانایی خود به این درجات و میزان درآمد رسیده اند نباید تردید داشت. استدلالهای فراوانی هم که شرایط فعلی را تبیین و توجیه کند، بخصوص از جانب گروه های وابسته به این حرفه های خاص عرضه می شوند را می توان مورد توجه قرار داد. اما تصور محدود عامه از نقش و مسئولیت های این گروه های برجسته جامعه – چه درونی چه بیرونی- کار ارزیابی مستدل و منطقی را با مشکل مواجه می کند. گاهاً ضعف و نارسایی در کارآیی مدیریتی این افراد در مانورهای سیاسی احزاب پوشیده و یا بالعکس بزرگنمایی می شود که تاوان آنها را – به درستی- حزب حاکم پرداخت می کند.
چند نمونه از تناقض میزان مسئولیتها با میزان درآمدها را در این گروه می توان از اختلاف چندین برابری حقوق وزرا کابینه با مدیران شرکت ها و موسسات تابعه آن وزارتخانه نام برد. رییس بیمارستان لندن انتاریو 9 برابر حقوق وزیر درمان که نظارت بر 211 بیمارستان انتاریو بخشی از مسئولیت های وی به شمار می رود، درآمد دارد. و یا وزیر انرژی Chirs Bently که او هم مانند وزرا دیگر درآمد سالیانه 165 هزار دلاریش چندین برابر کمتر از حقوق بالای یک میلیون دلاری بسیاری از مدیران ارشد سازمان های تابعه مانند Ontario Hydro یا OPG می باشد. در توجیه این پدیده شاید بتوان از انگیزه های عقیدتی یا رقابت دولت با بخش خصوصی در جذب این مدیران نام برد. ولی در هر صورت این ارقام نشان دهنده این واقعیت است که درآمدهای چشمگیر در بخش غیر خصوصی را نباید در میان سیاستمداران – در هر سه سطح شهرداری، استان و فدرال جستجو کرد. و اما در مورد رابطه بیرونی و یا نسبت مسئولیت این قشر 1.5 درصدی نیروی شاغل جامعه و درآمد آنها در مقایسه با سایر اقشار جامعه می باید به نقش سیستم مالیاتی در استان و همچنین در کشور اشاره کرد. در اینجا می باید بخش خصوصی متمول و بسیار متمول را نیز مورد ارزیابی قرار داد. حزب محافظه کار (جمهوری خواه در آمریکا) به بهانه نقش اشتغال زایی ثروتمندان همواره از کاهش مالیات بر درآمد از آنان پشتیبانی کرده و می کنند. در حالی که حزب های لیبرال و NDP (دموکرات در آمریکا) از پرداخت سهم عادلانه تر مالیات بر درآمد ثروتمندان دفاع کرده و می کنند. آنها نقش زیر ساخت های اجتماعی را نیز در کنار استعداد و تلاش افراد در ایجاد ثروت های افراد متمول می بینند و از این دیدگاه خواهان اداء سهم منصفانه ثروتمندان به سیستم مالیاتی می باشند. وارن بافت (میلیاردر معروف آمریکایی) به کم بودن میزان پرداخت مالیات بر درآمد خود اعتراض دارد و معتقد است او که در سال گذشته 62.9 میلیون دلار درآمد داشته درصد مالیاتش از منشی خود کمتر است و خواهان پرداخت مالیات بیشتر است!
اوباما که از قبل از انتخابش میزان 250 هزار دلار درآمد سالانه را مبنای افزودن مالیات اعلام می کرد، در این هفته خواستار افزایش مالیات به 30 درصد برای افراد با درآمد بالای 1 میلیون دلار شد. قابل توجه است که میت رامنی رقیب احتمالی اوباما در انتخابات نوامبر امسال کمتر از 14 درصد مالیات برای 45 میلیون دلار درآمدش طی دو سال گذشته پرداخت کرده است. در صورت تصویب این طرح – که با ترکیب کنونی مجلس نمایندگان احتمال آن بعید است – وی برای درآمد مشابه در دو سال آینده باید 7 میلیون دلار بیشتر مالیات پرداخت کند!
بودجه 126 میلیاردی انتاریو در هفته گذشته تقدیم مجلس شده است. دولت اقلیت لیبرال انتاریو به رای حداقل یک نفر از احزاب مخالف برای تصویب این بودجه احتیاج خواهد داشت. حزب محافظه کار با اعلام اینکه میزان اشتغال زایی این بودجه – که به تعبیر آنها معادل کاهش مالیات شرکت ها می باشد- ناکافی است، به آن رای مخالف خواهند داد. حال حزب NDP که چشم ها به سوی رهبر آن آندره آ هوروات است برای رای خود خواهان تعدیل های در حقوق و مالیات مافوق ثروتمندان جامعه شده است. از جمله پیشنهادهای هفته گذشته او افزایش دو درصدی مالیات بر کسانی که درآمد آنها بیش از نیم میلیون دلار در سال است، می باشد. پیشنهاد دیگر او گذاردن سقف نیم میلیون دلاری برای درآمد برخی از روسای موسسات دولتی مانند بیمارستان ها است. با افزایش شکاف درآمدی میان اقشار مختلف جامعه که انعکاس آن را در چند ماه گذشته در اعتراضات خیابانی بسیاری از شهر های بزرگ آمریکای شمالی و اروپا دیدیم، تعدادی از پزشکان و حقوقدان ها خواهان سیستم مالیاتی منصفانه تر شده اند.
Doctors/ lawyers for Fair Taxation آنها میزان بیش از یکصدهزار دلار درآمد را مبنای افزایش مالیات بر درآمد افراد می دانند. پیشنهاد رهبر NDP که تنها شامل یک درصد شاغلین انتاریو می شود و افزایش مالیاتی بین 3 تا 5 هزار دلار در سال برای آنها خواهد داشت، موجب افزایش درآمد سالیانه ای معادل 570 میلیون دلار برای دولت خواهد شد.
563 page views
|
|
|
|