 |
مسن‌ترین قهرمان تاریخ جام جهانی فوتبال۷۰ ساله شد
 |
دویچه وله فارسی
دینو زوف، سنگربان مشهور تاریخ فوتبال ایتالیا، هفتادمین سالگرد تولد خود را جشن گرفت. او ۱۱۲ بار با پیراهن تیم ملی به میدان رفت و تنها فوتبالیست ایتالیایی‌ست که به‌عنوان بازیگر قهرمان جهان و اروپا شده است.
دینو زوف ملقب به "دینو ناتسیوناله"، یکی از موفق‌ترین ملی‌پوشان فوتبال ایتالیا و بهترین دروازه‌بان جهان در سال‌های مختلف، سه‌شنبه (۲۸ فوریه/ ۹ اسفند) هفتاد ساله شد.
در چهارمین دیدار او با پیراهن تیم ملی بود که ایتالیا یوگوسلاوی را در سال ۱۹۶۸ شکست داد و در خانه بر قله‌ی فوتبال اروپا ایستاد. لاجوردی‌پوشان ایتالیا ۱۴ سال بعد هم آلمان را در فینال جام جهانی ۳ بر یک از پیش رو برداشتند و دینو زوف با بازوبند کاپیتانی جام قهرمانی جهان را در مادرید اسپانیا بالای سر برد.
زوف در آن دیدار ۴۰ سال داشت و با این حساب پیرترین فوتبالیست قهرمان در تاریخ جام جهانی برشمرده می‌شود. او در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴ نیز رکورد دیگری ثبت کرد. "دینو ناتسیوناله" هزار و ۱۴۳ دقیقه‌ی پی‌درپی دروازه‌ی تیم ملی فوتبال ایتالیا را بسته نگه‌داشت.
فوتبال باشگاهی
زوف آرام و متفکر است و از این جهت شباهت چندانی با روحیه‌ی غالب در ایتالیا ندارد. او که کارآموخته‌ی تعمیر خودرو است، در سال‌های نوجوانی با وجود قد کوتاه به دنبال علاقه‌ی خود رفت.
یادی از ستارگان جام جهانی
• مجموعه نوشته‌ها
چهره‌های برجسته فوتبال آلمان
• در نیم قرن اخیر
جادوی شماره ۱۰
• صفحه ویژه
رشد قامت او در سال‌های آینده مکمل استعداد ذاتی‌اش شد و او را به یکی از بهترین دروازه‌بانان فوتبال جهان تبدیل کرد.
"دینو ناتسیوناله" نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۶۱ با باشگاه اودینزه کالچو امضا کرد و در سال‌های پایانی دهه‌ی ۱۹۶۰ و آغازین دهه‌ی ۱۹۷۰ با پیراهن ناپولی بیش از پیش در کانون توجه قرار گرفت.
این اسطوره‌ی فوتبال ایتالیا اما بهترین سال‌های فوتبال باشگاهی خود را در دهه‌ی ۱۹۷۰ با یوونتوس تورین سپری کرد؛ تیمی که با سنگربانی زوف ۶ قهرمانی لیگ ایتالیا، دو قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی جام یوفا در سال ۱۹۷۷ را جشن گرفت.
زوف ۳۳۰ بار پی‌درپی در چهارچوب دروازه‌ی "یووه" ایستاد.
فعالیت در کنار زمین
دینو زوف پس از خداحافظی از مستطیل سبز در سال ۱۹۸۳، فصل تازه‌ای را به عنوان مربی آغاز و موفقیت‌های زیادی نیز کسب کرد. او به همراه باشگاه پیشین خود – یونتوس – در سال ۱۹۹۰ قهرمانی جام یوفا را به خانه آورد. وی سپس هدایت لازیو رم را بر عهده گرفت و برای مدت کوتاهی ریاست باشگاه را هم عهده‌دار شد.
زوف از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ هم به سرمربی تیم ملی ایتالیا برگزیده شد و این تیم را تا فینال جام ملت‌های اروپای ۲۰۰۰ در هلند و بلژیک برکشید. لاجوردی‌پوشان فوتبال اروپا در دیدار پایانی این جام در وقت‌های اضافه مغلوب گل طلایی دیوید ترزگه، مهاجم ۱۹۰ سانتی‌متری فوتبال فرانسه (یک بر ۲) شدند.
زوف در ادامه به دلیل انتقادهای شدید از مقام خود کناره گرفت. سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر وقت ایتالیا و رئیس باشگاه فوتبال آ ث میلان، زوف را به اشتباهات تاکتیکی و کم‌فراستی متهم کرد. رسانه‌های ورزشی هم در کنار این سرمربی نماندند.
دینو زوف پس از تیم ملی به روی نیمکت مربی‌گری لازیو رم بازگشت و بعد از آن هم به فلورانس رفت. "دینو ناتسیوناله" سرانجام در سال ۲۰۰۵ از روی نیمکت هدایت فلورانس برخاست و خود را از صحنه‌ی فوتبال کنار کشید.
433 page views
|
|
|
|